Мен футбол командасының капитанымын және кейде жарысқа қатысу үшін ойыншыларды таңдау қажеттілігіне тап боламын.
Командадағы орындардан гөрі әрдайым осы орындарға тиесілі болуды қалайтындар көбірек, сондықтан біреуді негізгі құрамнан шығаруға тура келетін жағымсыз жағдайлар жиі кездеседі.
Жақында менің бір досым: «Неге мені жарысқа апармадың? Мен сенің бұрыннан келе жатқан досыңмын ғой!» деген еді. Мен оған былай жауап бердім: «Мұнық не қатысы бар? Әрине, сен екеуміз доспыз. Бірақ қазір біз команданың мүдделері туралы айтып отырмыз. Сенен де жақсырық ойыншылар бар, оларды алаңға шығарып, біздің команданы жеңіске жеткізу керек». Ол мені түсінбеген секілді және осы үшін қарым-қатынасты тоқтатты.
Әлі де менің шешіміммен келіспейтін адамдар бар, өйткені олар өздерін басқалардан жақсы ойнайды, сондықтан олар жарысқа қатысуға құқылы деп санайды. Мен оларға жауап беретінім: «Мен команда капитаны ретінде кімнің жақсы ойнайтынын анық көремін. Егер сіз шынымен жақсы ойнап, командада жақсы қарым-қатынас жасасаңыз, мен сізді шығарар ма едім? Менің мүддем мен қызығушылығым жеңісте. Әрине, мен сізді алар едім». Бірақ олар мені түсінбеген сияқты.
Мен өзім кейде басқа қалаларда ойнаған кезде осындай адамдардың орнында боламын. Онда мен капитан емес, қарапайым ойыншымын. Егер капитан мені жарысқа апармаса, мен оған ешбір жағдайда ренжімеймін. Себебі, бәрін түсінемін.
Кейде мен капитанның маған айтуға ұялатынын көремін. Мен оны өзім кездестіріп: «Капитан, уайымдама, мен бәрін түсінемін. Егер ең жақсылардың бірі болмасам, мені батыл түрде командадан шығарыңыз. Мен ренжімеймін. Жарыстардағы команданың мүдделері менің жай ғана ойнауға және ләззат алуға деген ұмтылысымнан маңыздырақ». Мұндай сөздерден кейін капитанның жеңілдік пен ризашылықты сезінетінін байқаймын.
Ал маған не үшін алғыс айту керектігін білмеймін. Бұл мінез-құлық маған табиғи болып көрінеді.
Адамдар мұны түсінбей және командада өзімшіл болса, бұл мені таң қалдырады.
Все реакции:
2424
COMMENTS