Жасым ұлғайған сайын өзімнің сана-сезімімнің өзгеруін байқаймын. Бұрын мен кек – бәр өмірді арнауға болатын нәрсе деп ойлайтынмын. Мүмкін, кек – қайта орнатылған әділдік дегендіктен шығар (сенің өзіңің жеке пікірің бойынша). Бірақ бір күні мен мынадай «Дәрменсіздер кек алады, мықтылар кешіреді» деген сөздерді оқыдым да, кешіру – ол адамның сана-сезімінің келесі деңгейі екендігін ұқтым. Кешіру үшін, кек алумен салыстырғанда, көбірек күш қажет.
Мен өзім әлі де осы пәлсапаны ұстанбаймын, бірақ ол дұрыс екендігінде күмәнім жоқ.
COMMENTS