Сіз Сауд Арабиясы сияқты белгілі бір ислам елінде тұрғаныңызды елестетіп көріңіз. Сізде жүздеген жылдар бойы қалыптасқан және оларды қатаң сақтайтын өз бұйрықтарыңыз бен әдет-ғұрыптарыңыз бар.
Бір күні сіздің еліңізге Израиль сияқты басқа елден босқындар келеді. Олар сіздің жанашырлығыңыз бен адамгершілігіңізге жүгіну арқылы сіздің көмегіңізді сұрайды. Олардың Отанында соғыс жүріп жатыр, сол жерге қайтып барса,өліммен бетпе-бет жүздесетінін айтады. Сіз бақытсыздарды аяйсыз және оларды өз еліңізге қабылдайсыз.
Алдымен жүз, содан кейін мың, содан кейін жүздеген мың адам келеді. Бірте-бірте олар алғашқы стрессті жеңеді, қалпына келеді, бейімделеді, өздерін сенімді сезіне бастайды. Міне, бір күні бұл босқындардың жетекшісі олардың дініне сәйкес сенбіде жұмыс істеуге болмайтынын айтады. Бұл күні дүкендер, шаштараздар, мейрамханалар және елдегі барлық қызмет көрсету салаларына тыйым салуды талап етеді.
Жергілікті азаматтар-арабтар-мұндай дәстүрлер өз еліне тән емес, керісінше, босқындар жергілікті заңдар мен әдет-ғұрыптарға бейімделуі керек дейді. Алайда, еврейлер өздерінің сенімдері мемлекеттік шекараны білмейді деп сендіреді, ал жергілікті тұрғындар сенбіде жұмыс істегенде олардың діни сезімдерін қорлайды. Келушілер тәртіпсіздіктерге ұласатын пикеттер мен демонстрациялар ұйымдастырады. Олар өз дінін елемеуге жол бермейтіндіктерін және оны бәріне құрметтейтіндіктерін мәлімдейді.
Бұған жауап ретінде жергілікті араб кәсіпкерлері осындай өрескелдікке және олардың мүдделерінің бұзылуына наразылық білдіріп, сенбіде жұмысын жалғастыруда. Олар өз мекемелерінің есіктерін ашып, клиенттерді шақырады. Мұны көрген ашуланған еврейлер мұндай мекемелерге келіп, оларды қиратып, әйнектерін сындырып, өртеп жібереді. Кейінірек Сауд Арабиясының қалаларының бірінде тағы бір еврей радикалы мектепке кіріп, иудаизм мен Тора туралы құрметсіз айтуға батылы бар мұғалімді өлтіреді.
Абсурдтық жағдай емес пе?
Енді әлемнің басқа бөлігіндегі, Еуропадағы ұқсас, бірақ нақты жағдайды қарастырайық.
Сол сияқты, бірнеше жыл бұрын Таяу Шығыс пен Солтүстік Африка елдерінен жүздеген мың босқындар құтқарылу мен жақсы өмір іздеп келеді. Еуропалықтар оларды адамгершілігінің арқасында қабылдайды. Біраз уақыттан кейін мұсылман диаспорасы соншалықты күшейіп, игеріліп, жергілікті тұрғындарға өз бұйрықтарын жүктей бастайды. Мысалы, ислам мен Мұхаммед пайғамбар туралы нәрселер ешқандай жолмен сынға алынбай,теріс айтылмау тиіс және Құранның кез-келген түріне құрметпен қарау керек дейді.
Көптеген еуропалықтар мұны ұнатпайды. Олардың айтуынша, олар өз елінде тұрады және мұнда өз бұйрықтарын белгілеуге құқылы. Кейбір еуропалықтар наразылық ретінде Мұхаммед жайлы карикатуралар салуға тырысады, ал біреуі тіпті Құранды өртеп жібереді.
Исламды немесе Құранды ұнатпайтыны емес, еркін Еуропада барлық діндер тең, олардың ешқайсысы қасиетті, қол сұғылмайтын ерекше бола алмайтыны- олардың жеткізгісі келген жалғыз нәрсесі . Егер қазіргі еуропалық мәдениетте Құдай мен Пайғамбар Исаға оңай қарау, оларға мультфильмдер салу, оларды әзілдеу, Киелі кітапқа қарапайым кітап сияқты қарау әдетке айналған болса, онда неге олар мұны ислам мен Құранға қатысты жасай алмайды? Бұл көптеген еуропалықтарды ашуландырады.
Егер сіздің еліңізге босқындар келіп, біраз уақыттан кейін сізге өз әдет-ғұрыптарын жүктей бастағанда, сіз қалай әрекет етер едіңіз.
COMMENTS