Инвесторлар арасында инвестицияға не жатқызуға болатындығы туралы нақты түсінік жоқ. Мысалы, кейбіреулер активтерді сатып алу және қайта сату инвестиция емес, алыпсатарлық деп санайды. Кейбіреулер несиелерді инвестициялауға жатқызуға болмайды деп санайды.
Жеке өзім мұндай пікірлермен келіспеймін.
Естеріңізге сала кетейін, классикалық мағынада инвестиция – бұл пайда табу мақсатындағы капиталды кез-келген түрде орналастыру.
Сондықтан сіз компанияны құнының жылдам өсуін күтіп сатып алсаңыз да, оның қызметінен өмір бойы дивиденд алғыңыз келсе де – екі жағдайда да сіз оған пайда табу үшін ақша саласыз, сондықтан сіз инвестор болып табыласыз.
Миллиондаған американдықтар мен еуропалықтар күн сайын әртүрлі компаниялардың акцияларын сатып алады және сатады. Сол уақыттың өзінде де, олардың бағалары бірінші рет көтерілген кезде акцияларды қайта сататындығын немесе оларды өмір бойы сақтап, мұра етіп қалдыратындығын түсініп, білу қиынға соғады. Бұл ешкімге маңызды да емес. Бәрібір осы адамдардың барлығы инвесторлар болып саналады.
Мен кейбір адамдардың несиеге деген теріс көзқарасын түсінбеймін. Иә, үлеске кіруден айырмашылығы, несие беруші кәсіпкерлік тәуекелдерді сезбейді және кез келген жағдайда пайыз алады. Бірақ, қор биржаларындағы облигация, ноталарды және қарыздық қолхаттарды иемденушілерді пайыз құмарлықтар және паразиттер деп санау ешкімнің ойына келмейді. Олар акцияларды сатып алушылар сияқты құрметті инвесторлар. Сонымен қатар, акциялар мен облигациялар кез-келген портфельдік инвестордың портфелінде бар. Биржалық сауда тұрғысынан бұл құралдар арасында ешқандай айырмашылық жоқ.
Сонымен қатар, кейбір жағдайларда несие қарыз алушының өзіне тиімді. Көптеген кәсіпкерлер өз компанияларының акционерлеріне инвестор алғысы келмейді. Шынында да, бұл жағдайда сіз бизнестің барлық сырларын ашып, оған есеп беріп, бірлескен шешімдер қабылдауға тура келеді. Белгілі бір тараптағы тәуелділік. Көбісі несие алуды, оның көмегімен ақша табуды, несиені қайтаруды және ол бойынша пайыздарды төлеуді, содан кейін несие берушімен қоштасып, өз бетінше жүруді жөн көреді.
Инвестордың компанияның өзіне емес, тек белгілі бір жобаның немесе тіпті сол компанияның бір мәмілесінің үлесіне кіруі сияқты серіктестік түрі де бар. Серіктестіктің бұл түрі, мысалы, исламды қатаң ұстанатын инвесторлар үшін ыңғайлы. Өздеріңіз білетіндей, олар үшін діни себептер бойынша несиеге жол берілмейді. Бұл жағдайда белгілі бір мәмілені немесе жобаны қаржыландыру оларға ақша салуға және пайда табуға мүмкіндік береді, сонымен қоса, шариғатты бұзбайды. Бірақ, өкінішке орай, серіктестіктің бұл түрі кейбір кәсіпкерлер үшін қолайсыз, өйткені инвестор компанияның үлесіне кірген кездегідей, мәміле шарттары мен қаржылық мәліметтердің жариялығы мен ашылуын көздейді. Олар үшін несие алу тиімдірек және ыңғайлы болмақ.
Қорытындылай келе, инвестициялаудың әр түрінің өзіндік артықшылықтары мен кемшіліктері бар, сондықтан олардың әрқайсысы бар болуға құқылы.

Comments: 0