Мен әрқашан басқаларға қиындық тудыратын адамдардың психологиясын түсінгім келді.
Жоқ, Мен Дракула немесе Путин сияқты жаһандық зұлымдар туралы айтып отырған жоқпын. Менің айтайын дегенім, қарапайым азаматтар, мүмкін олар парасатты және заңға бағынатын, бірақ мен үшін түсініксіз әрекеттер жасайды. Міне, супермаркетте азық-түлікке толы арбасы бар үлкен жасты ағай тар жолда тоқтап, қауындарды ұзақ уақыт таңдайды. Біреуіне, екіншісіне тиеді. Иіскейді, шертеді. Ең бастысы, ол мені және менің артымдағы тағы үш сатып алушыны бүйірден көретінін түсінемін. Біз оны айналып өтпейтінімізді, ол бізді ұстап тұрғанын біледі. Бірақ ол жол бойында қыңыр тұрады және таңдау процесінен ләззат алады. Ақырында, мен өте сыпайы түрде оны бізді өткізуімізді сұраймын. Ағай біздің бойымызды ала көзімен бір қарап шығып , асықпай шетке қарай жылжып, бізге жол ашты.
Немесе міне тағы бір жағдай. Мен лифттен шығайын деп жатқанда, маған қарсы лифтке кіруге асыққан бір топ адамдар күтіп тұр. Мен сыпайы түрде бір секундқа тоқтап, күлімсіреп, олардың көздеріне қарап: «Кешіріңіз, бірақ мен қалай шығамын? Сіздер кішкене кідіріп, мені жібере аласыз ба?». Бірақ жауап ретінде мен тек наразы көңіл-күйді көремін және олар менімен үнсіз диалогқа келесі сөздермен кіреді: ал, не кептеліп қалдың? Тезірек шықпадың ба. Қандай да бір жолмен қысылып шықсайшы енді . Ханзада емессің ғой!».
Міне, тағы бір жағдай. Мен сауда орталығынан тұраққа шығып, көлігімнің алдында басқа көлікті табамын. Жүргізуші әлі де өз орнында. Ол телефонын шұқылап отыр. Мен машинаны оталып, бұрылыс сигналын қосамын. Бірақ жүргізуші менің іс-әрекеттеме көңілін аудармайды. Мен оған жеке барып, сыпайы түрде өтуімді сұраған кезде ғана ол маған ренжіп, көлікті іске қосып, жолымнан өз көлігін жұлқынып ала бастайды .
Барлық осындай жағдайларда мен бұл адамдардың бас сүйегіне қарап, онда не болып жатқанын көргім келеді. Онда қандай ойлар жүреді? Қандай логика қалыптасады?
Мен ешкімді соттамаймын. Соттаудан шаршадым. Мен жай ғана түсінгім келеді.
COMMENTS