Мен өзімді белсенді өмірлік ұстанымы бар азамат деп санаймын, әрқашан маңызды әлеуметтік мәселелер бойынша өз көзқарасымды, өз ұстанымымды білдіремін. Егер маған бірдеңе ұнамаса, мен онымен күресемін, егер оны ұнатсам, мен оны қолдаймын.

Достар мені әрдайым түсіне бермейді, олар: бұл саған не үшін керек? Неге сонша күшіңді, жүйкеңді, уақытыңды жұмсайсың? Бұл елде, әлемде нені өзгертеді? Үндемей өмір сүру оңай емес пе?».

Шынында да, айналада өз ойларын өздерімен бірге ұстауды жөн көретін, адамдар көп. Олардың қолынан келетіні – бөтен адамдардан, ашық әлеуметтік желілерден тыс, ас үйде достардың тар шеңбері арасында қызықты тақырыптарды қызу талқылау.

Бұл жағдайды ойлаған кезде ойыма теледидардың сұйық кристалды экранымен салыстыру келеді. Ол қызыл, көк, сары, жасыл жарық шығара алатын немесе мүлдем жұмыс істемей экран қара болып сөнетін, миллиондаған пикселдерден тұрады. Сонымен, егер теледидар экранындағы жұмыс істейтін пикселдердің көпшілігі көк, ал кейбір аз бөлігі қызыл болса, онда көрерменге экран қызылға қарағанда көк немесе керісінше деген әсер қалдырады.

Сол сияқты, біз айналамыздағы адамдарға әлеуметтік желілердегі жазбалар, пікірлер мен лайктар арқылы өз дауысымыздың «түсін» көрсетеміз.

Егер сіз өзіңіздің түсіңізді қоғамдық пікірдің бейнесіне қоспасаңыз, онда сіз қарама-қарсы түсті пиксель дауысы бар қарсыласқа жол бересіз. Бұл өз кезегінде адамдардың көпшілігі сізге қарама-қарсы көзқарастарды ұстанатын сияқты әсер қалдырады. Содан кейін, осындай бұрмаланған қоғамдық пікірге сүйене отырып, мысалы, шенеуніктер сізді қанағаттандырмайтын шешім қабылдауы мүмкін немесе жас ақыл-ой азғындыққа жол берілетінін шеше алады және т.б.

Мұндай нәрсені болдырмау үшін қандай да бір жолмен өзін көрсете білу керек. Қазіргі әлемде ол үшін ең жақсы әдіс-бұл әлеуметтік желілерде сөйлеу, онда сізді бәрі бірден естиді.

Үндемеу, әлемді ашық түстермен бояу, пиксельді бет-әлпетсіз қара түсте қалдырмау өте маңызды.

Comments: 0