Кей кезде мынадай сөздердерді естимін:

«Бұл блогер жанжалды оқиғаларды іздеуде жарты елді шарлады. Барлық ормандармен жазық даланы кезді. Сіз оны іс үшін тырысып жүр деп ойлайсыз ба? Қайдағы! Өзі үшін, өзінің даңқы үшін ғана. Ал сіздер болсаңыз, адал алақоржындары сияқты, оған лайк басып, мадақтау сөздер жазып қалдырасыздар. Ол сіздерді қолданып отыр. Өзімшіл!»

«Танымал әнші өз концерттеріне толық стадион жинайды ма? …

Бала кезімде әкем неге кешегі тамақты, кеуіп қалған нанды, шіріген алманы ұнататынын түсінбейтінмін. Тіпті оған күлуші едім.

Әкем отбасылық бюджтетті үнемдеп, өзі ең нашарын алып, балалары мен жарына тек жақсысын бергенін өскенде ғана түсіндім.

Осыны кеш түсінгеніме өкінемін.…

Мүгедектерге ылғи жаным ашитын. Себебі мүгедек болып қалғаны үшін олардың еш кінәсі жоқ. Көбінесе мүгедек болып туады немесе оқыс жағдай салдарынан мүгедек болады. Бұл әділетсіздікті түзетіп, оларға көмектескім келеді. Эмоцияға берілмей, көмек ретсіз емес, орынды әрі салмақты болғанын қалаймын. Бір реттік емес, жүйелі жәрдем болғаны жөн. Бір рет қана қарын тойдыратын «балық» емес, өмір бойы азығын табуға қажет «қармақ» бергенді …